Anne

“Het lesbisch zijn is voor mij nu vanzelfsprekend, iets wat ik bijna vergeet"

Het verhaal van Anne

Het was tijdens een zomervakantie in Frankrijk dat ik voor het eerst smoorverliefd werd. Ik was 17 jaar en ging 2 maanden werken op een Nederlandse camping. Bij het ontmoeten van één van mijn vrouwelijke collega's was ik gelijk onder de indruk. Ik was vrolijk en vol energie, maar ook afgeleid en in de war als zij in de buurt was. De eerste week probeerde ik mijzelf nog voor te houden dat ik haar gewoon bijzonder vond, inspirerend en gewoonweg een geweldig persoon. Maar wat ik voelde was tè intens om als vriendschap of bewondering te bestempelen.

Die weken probeerde ik al mijn aandacht te richten op mijn werk, de gasten en het voorbereiden van de activiteiten. Het was heel erg dubbel. Het ene moment wilde ik er alles aan doen om als excuus naar haar toe te gaan, het volgende moment ontweek ik haar zoveel mogelijk. Bang om een blunder te maken, bang dat ze erachter zou komen dat ik verliefd was op haar.

Toen ik weer terug was in Nederland, had ik nog een week vakantie waarin ik alles wat rustiger kon overdenken. Vanaf dat moment ging ik er eigenlijk pas over nadenken dat ik misschien wel lesbisch ben. En toen durfde ik het eindelijk aan een vriend te vertellen.

Langzaam durfde ik het meer vrienden te vertellen. Alleen op momenten dat je nieuwe mensen ontmoet, vind ik het soms nog lastig. Ga ik het vertellen? Wanneer zeg ik het? Hoe zeg ik het? Inmiddels gaat ook dat een stuk gemakkelijker dan vroeger: ik zeg het gewoon als ik het wil zeggen, meestal op een moment dat het al over daten of relaties gaat. Ik heb gelukkig nooit negatieve reacties gehad. Meestal vinden mensen het juist leuk en interessant en is het een aanleiding tot een kruisverhoor over homoseksualiteit. Alleen als ik daar zin in heb, want anders kap ik het gewoon af.

Inmiddels is het vijf jaar na de zomervakantie in Frankrijk en ben ik meerdere keren verliefd geweest op een meisje. Het lesbisch zijn is voor mij nu vanzelfsprekend, iets wat ik bijna vergeet. Ik hoop dat dat voor jullie ook zo gaat zijn; dat je het kunt beschouwen als iets wat bij je hoort.